I njëjti vend. Një mauzole.

KLEOPATRA

Karmianë! Kurrë s'do të dal këtej!

KARMIANA

Ti qetësohu, zonjë e shtrenjtë!

KLEOPATRA

S'mundem.

Çdo tmerr e mirëpres dhe ngushëllimin

Përbuz. Se masë e brengës sime është 4

Në përpjesëtim me hallin, po aq e madhe,

Sa ai që e shkakton.

Hë, ç'kemi? Vdiq?

DIOMEDI

Mbi të rri vdekja, por s'ka vdekur. Shih

Matanë monumentit! Rojet tona 8

Atje e sollën.

KLEOPATRA

Digj ti, o diell, sferën

E madhe ku lëviz. Ti, yll i tokës,

Që shpesh ndryshon, i zi qëndro! Anton!

Anton! Anton! Oh, ndihmë, Ira, ndihmë, 12

Karmiana! Ndihmoni, o miq përposh!

Ta sjellim lart!

ANTONI

Hesht! S'është, jo, Cezari

Që e rrëzoi Antonin, është vetë

Antoni që e mundi veten!

KLEOPATRA

Ndryshe 16

S'ka si të jetë. Veç Antoni duhet

Ta mundë Antonin! Vaj-medet për mua!

ANTONI

Po vdes, Egjipt, po vdes! Por vdekjes ndal

I them gjersa në buzt' e tua të ngjis 20

Nga mijra puthje një, të fundmen!

KLEOPATRA

Falmë,

Imzot i shtrenjtë! S'guxoj të zbres, më kapin.

Të zbukuroj s'dua triumfin e Cezarit

Fatlum! Sa thikat, barnat, gjarpërinjtë 24

Të kenë teh, efekt e helm, s'kam frikë!

Oktavia, gruaja jote, sytë e turpshëm

Dhe depërtues s'do t'ketë nderin kurrë

Mbi mua që t'i hedhë. Oh, eja, Anton! 28

Më ndihni, gra, ta ngjitim lart! Ndihmoni

Dhe ju, o miq!

ANTONI

Oh, shpejt se po mbaroj!

KLEOPATRA

Kjo është punë! Sa i rëndë je,

Imzot! Krejt forcën mori hidhërimi, 32

Prandaj i rëndë dukesh. Po të kisha

Fuqinë e Junonës s'madhe, sipër

Merkurit krahëfortë të kisha vënë,

Të shpija pranë Jupiterit! Eja! 36

Dhe pak! Kush dëshiron gjithnjë i marrë

Ka qenë! Oh, oh! Eja, eja, eja!

(E ngrenë ANTONIN lart tek KLEOPATRA)

Dhe mirëserdhe! Vdis atje ku rrojte!

Të ngjallshin puthjet! Buzt' e mia të kishin 40

Të tillë forcë, krejt i paç harxhuar!

TË GJITHË

Medet, ç'po shohim!

ANTONI

O Egjipt, po vdes!

Po vdes! Më jep pak verë. Dua të them

Dy fjalë!

KLEOPATRA

Jo, më lër të flas! Më lër 44

Të shaj me zë të lartë, aq sa Fati

I ve të thyejë qafën!

ANTONI

Veç një fjalë,

E shtrenjtë! I kërko Cezarit nderin

Dhe jetën tënde! Oh!

KLEOPATRA

Të dyja s'shkojnë! 48

ANTONI

Fisnike, më dëgjo! Nga të Cezarit

Beso veç Prokuleun.

KLEOPATRA

Veç duart e mia

Besoj, asnjë nga miqtë e Cezarit!

ANTONI

Mos qaj, as mos u dëshpëro për fundin

E hidhur që tani më vjen. Mendimin

Dëfreje duke e ushqyer me ditët

Fatlume, që i pata jetuar si princi

M'i madh e më fisnik i botës. As 56

Tani s'vdes pa lavdi. Helmetën heq

Me nder përpara bashkëqytetarëve:

Një trim romak u mund po nga romaku!

Ja, po më shuhet fryma. S'mundem më! 60

KLEOPATRA

O burri më fisnik! Si? Ti po vdes?

Mua ku më le? Të rri në këtë botë

Të poshtër, që si thark pa ty do t'duket?

Oh! Shihni, gra!

(ANTONI vdes)

U tret kurorë e botës! 64

Imzot! U vyshk dafin' e luftës, kulmi

I trimërisë u shemb! Çunakë e çupa

Me burra ç'na u barazuan: ndryshimi

U zhduk dhe s'mbet' asgjë që vlen nën hënë! 68

(I bie të fikët)

KARMIANA

Oh, zonjë, qetësohu!

IRA

Vdiq dhe ajo,

Mbretëresha jonë!

KARMIANA

Zonjë!

IRA

Mbretëreshë!

KARMIANA

O zonjë, zonjë, zonjë!

IRA

Mbretëreshë

E madhe e Egjiptit!

KARMIANA

Hesht, hesht, Ira! 72

KLEOPATRA

Aspak më shumë se një grua që ndjenjë

E mjer' e ka pushtuar, porsi fshatarka

Që mjel dhe pret kujdes prej cilitdo.

Të mundja skeptrin perëndive mizorë 76

T'ua përplasja e t'u thoshja se

Ish bota jonë baraz me të tyren

Pa na e vjedhur ne diamantin! Por

Çdo gjë kot është: marrëzi - durimi 80

E qen i marrë është padurimi.

Mëkat vallë është vdekjes në shtëpi

T'i futesh para se të vijë vetë?

Gra, ç'keni? Ç'ke, Karmianë? Kokën lart, 84

Fisnike! Drita jonë u shua, u fik!

Kurajo, zotërinj! Le ta varrosim!

Pastaj fisnik e trim kush është, pas

Mënyrës s'lartë romake të veprojë! 88

Le të krenohet vdekja kur t'na marrë!

Lëvozhg' e shpirtit t'madh u ngri. Të shkojmë!

Oh, vajza, eni! Më asnjë mik s'mbeti,

Por do të vdesim trimërisht, pa frikë!